Beinbrot og ælupokar!

jahh gleymdi mér um stund, hef eki bloggad um mína dásamlegu óléttu og adgerdar upplifun í talsverdan tíma en núna er ég bara heima og bíd eftir tví ad barnid komi í heiminn hef ég allan tann tîma í ad skrifa færslu á milli tess sem ég sef og æli (já segi tad satt Æli og komin 8 og hálfan mánud á leid). 

En aftur fer ég til baka, ég er alveg sû brádlátasta sem fyrir finnst í tessum heimi. Eftir adgerdina sem ég fór í á fótunum ætladi ég heldur betur ad slaka á og liggja med lappir upp í loft og gera ekki neitt. vika leid og ég var sjálf farin ad rúlla mér út um allt verkjalyfjalaus og standa upp án tess ad detta. Kærastinn minn fékk sîmtal ad hann væri kominn med vinnu î Saudi Arabíu og átti ad byrja í byrjun júni semsagt um 1 og hálfum mánudi eftir adgerd. Mér fannst tetta hid besta tækifæri ad fljúga med honum og ná í kerruna sem tengdaforeldrar mínir voru búnir ad kaupa handa okkur og var hún stôdd á ítalíu. Ég ákved ad skella mér til Milano med Andrea, kvedja hann og ná kerrunni heim eina fyrirstadan var ad ég komst ekki í skó, lappirnar voru allar bundnar og bólgnar og ég gat bara tekid nokkur skref í einu, morgunógledin hefdi breyst úr morgunógledi til 24/7 ógledi en annars var allt bara í blóma. 

Koman: Búid var ad panta hjólastól upp á velli, gekk eins og í sögu var bara rúllad um upp á flugvelli og ég gat bara chillad med pokana, sitjandi og fór fram fyrir allar radir. Smá svona hjólastóla VIP fílingur, ef ég hefdi ekki verid í hjólastól, med bundnar lappir og í plastskóm hefdi mér pottétt lidid eins og Celeb. 

Flug: kem inn í vélina hjá wow tá er Helga Braga flugfreyjan og ég hugsa tessi dagur getur ekki verid betri enda fór êg beint ad hugsa um Gydu sól. EN jú allt tetta góda tarf ad taka enda á einhverjum tímapunkti. Blódid rann allt nidrí lappirnar vid ad sitja í vélinni svo eftir klukkutíma voru lappirnar eins og á festar fílslappir, sá ekki lengur hvar tásurnar byrjudu eda endudu. Yndælis Helga baud mér klaka í poka til ad setja á lappirnar og turfti êg ad setja lappirnar upp á Andrea (meinta kærasta) svo flugferdin hans var ansi ótægileg get ég rêtt ímyndad mêr. Tad var ekki nema 20 minutum seinna sem ég turfti ad kalla aftur á flugfreyjuna um ad gefa mér ælupoka tar sem morgun ógledin klukkan 4 byrjadi ad kikka svona skemmtilega inn og strákurinn fyrir framan mig var greynilega ad drekka mjólk dóninn tad fannst sko á lyktinni! Tar sem ég gat ekki stadid upp né hlaupid eitt né neitt tá sat ég tarna í tröngu flugvélasæti med lappirnar upp í loft, sem reyndar litu ekkert út eins og lappir lengur og kúgadist og kúgadist. Flugfreyjan horfdi einmitt á mig med sorgaraugum og sagdi hversu skrítid henni fannst ad mér væri óglatt eftir fótaadgerd, en ég fræddi hana um ad tad væri alls ekki stadan heldur væri ég ólétt. Svipurinn henna breyttis fljótt í meira svona "hvad ertu ad pæla manneskja" svip. Tessi ferd var ad minnstakosti ógleymanleg í alla stadi. 

 

....to be continued