Yogabuxur og aukaverkanir

Ég hef verið mjög heilluð um þetta ferli, það er að segja meðgöngu og ferlið að verða mamma. Maður fær alveg einstaklega mörg heilræði í gegnum þetta ferli og jú auðvitað segja allir manni að fæðingin sé ekki skemmtilegasti kaflinn í þessu svo maður veit innst inni að það er eitthvað sem maður "á að hræðast", jú svo heyrði ég frá all mörgum að fyrstu 3 mánuðurnir væru þeir erfiðustu með svefnninn (jú jú það eru komnir 13 mánuðir og ekki enn hef ég sofið svo takk allir). Semsagt alls konar ráð og varnir sem fólk er einstaklega viljugt að deila með þér hvort sem þú vilt þau eður ei. Eins og ég hef sagt áður þá var ég ekki sú allra fróðasta um þetta ferli svo ég tók svona punkta hér og þar um hvað gera skal og hvað ekki en samt var ljósmóðirin alveg dugleg að segja mér að allt sem ég gerði væri ekkert allt of rétt en það er aftur á móti önnur saga. Samt eru alveg þó nokkuð margir hlutir sem enginn varar mann við eins meðgöngu aukaverkanir skulum við kalla það sem geta verið ofsakláði, gyllinæði, legsig, endaþarmsig og fullt af líkampörtum sem síga og þetta er að mér skilst bara ugginn af hvalinum. En þetta tal er ekki nógu sexy svona opinberlega miklu skemmtilegra að tala um fæðingar því allir eru æstir að heyra margra klukkutíma kvalarfullar lífsreynslu sögur sem heilræði. Ég var nú samt nokkuð "heppin" eða einu aukaverkarnirnar sem ég fékk var jú morgunógleði sem reyndist reyndar vera 24 tíma ógleði og gekk það í um 7 mánuði, held að ég hafi ælt á þessum 7 mánuðum svipað og meðal manneskja gerir á lífstíð. Einnig jú bjúg á fótum sem gerir það alveg stórkostlega erfitt fyrir mig að vera í sokkum. Ennþá daginn í dag reyni ég að komast hjá því að vera í sokkum því ég fæ köfnunartilfingu í hálsin svo slæmt var þetta bjúg "keis" sem ég var með á löppum. 

En eitt annað þróaði ég með mér á meðgöngunni minni og það er gleymska en jú ég hef svosem alltaf verið frekar gleymin en þetta nær alveg svo langt að möguleiki væri að fá alzheimer greiningu á þetta. Jú jú oftast er þetta bara smávægilegt eins og ef ég kem úr kringlunni þá man ég ekki hvar ég lagði bílnum og þá fer ég að hugsa hvort ég hafi nokkið verið á bíl en ef ekki hvernig komst ég þá í kringluna en það skýrist venjulegast á svona klukkutíma eftir talsverða hugsun og gott labb. En versti parturinn á gleymskunni eru hlutir sem ættu að vera auðveldir eins og að fara í nærbuxur sem ég vissi vel hvernig maður átti að gera, og búin að vita í jah 30 ár eða svo,  en það virðist bara hafa dottið úr mér. Þetta árið er ég farin að gera þetta vitlaust jah í svona 2 af hverjum 3 skiptum og þá fer ég í þær ekki bara inside out heldur eru þær líka bakið fram og öfugt. Er nú nokkuð búin að venjast að vera með poka að framan og bara hálfar nærur að aftan en það versnaði í málunum um daginn þegar ég fór í hot yoga!! Ekki nóg með að maður sé í þröngum yoga buxum heldur eru þessar 38° sem hjálpa ekki mikið en samt gera mann sveittan og klepraðan og að vera að beygja sig í nærum sem ná bara yfir hálfan bossan og skerast inn í mann eins og brazilian "thong" er eitthvað sem enginn ætti að þurfa að prófa því ég get sagt ykkur það er ekki þægilegt! Annars eyði ég megnið af deginum að leita af ýmsum hlutum eins og símanum sem ég finn svo alveg í 97% tilfella í hleðslutækinu þar sem ég skildi hann eftir en gleymi því samt alltaf, fjarstýringum og svo jú auðvitað sólgleraugunum því heilinn er ekki búinn að meðtaka það að sólin sé farin í bili

Einnig í bílnum þá horfi ég stanslaust  í bakspegilinn á barnið mitt bara til að vera 100% viss að ég hafi ekki gleymt að setja hann inn í bílinn því jah hver veit hvað gerist næst þar sem ég man ekki stafinm lengra, frá nærbuxum yfir í síma, þakka ég bara fyrir að ég tíni sjálfri mér ekki einhvern daginn. 

Meðfædd Mamma

Jæja, smá tími síðan ég hef skrifað eitthvað eða sirka hált ár eða svo. Málið var að eftir allt ferðalagið með lillan minn þá tókum við þá ákvörðun að flytja til Slovakíu í ágúst. Svo ennþá meira ferðalag með litlu orkubomsuna mína. En já ég semsagt er ennþá svona tiltölulega ný mamma og er ég ennþá alveg upp fyrir haus af verkefnum, þreytu og misskilningi. Svona áður fyrr var ég alltaf sú sem ferðaðist með kokteil við hönd og helgar drógust fram til fimmtudaga og jafnvel miðvikudaga líka. Ég forðaðist barnafólk eins og þau væru raðmorðingjar á eftir mér og sótti ég í vini sem voru svo alls ekki í barnahugleiðingum enda hafði ég lítinn sem engan áhuga á að heyra sögur af ælupestum og horbörnum. Það kom sem sagt má aftan að mér þegar ég varð ólétt því ég vissi ekkert um hvernig ég átti að vera ólétt eða að eiga barn því ég hafði aldrei svo mikið sem haldið á barni áður en ég svosem hélt á dúkku eitt heilt kvöld á diskóteki í milanó þar sem það var hluti af grímu búningi ef það telst sem plús. En já svo kom óléttann með öllu sínum kláða, bakverjum og bólgum sem var jú spennandi nýtt að kljást við og svo kom barnið mitt. Ég var búin að tjá getuleysið mitt og þekkingarleysi varðandi börn og þá kom alltaf sama svar frá öllum, þegar þú færð barnið í hendurnar þá veistu hvað skal gera. 

Ég lá 20.okt 2015 á landspítalanum, útúr morfínuð eftir keisara og hélt á litla englinum mínum og auðvitað var þetta ást við fyrstu sín EN ég hafði ekki hugmynd hvað átti að gera. Barnið grét og fyrsta sem ég gerði var að kalla á hjúkkuna og spyrja hvað væri að barninu og svo eftir 2 stutta daga á spítalanum og við  komin heim, barnið grét og kallaði ég eftir mömmu minni því neiii þetta er ekkert meðfæddir hæfileikar að vera mamma. Mér fór að líða hálf kjánalega því ég horfði á barnið mitt og hafði bara ekki hugmynd hvað hann var að hugsa, afhverju hann var að horfa á mig og hvað í veröldinni vildi hann. Svo til að fá betra innsæi inn í hvernig á að vera mamma þá skráði ég mig í allskonar mömmuhópa á facebook og ekki skánaði þetta þar, allir eru með svör við öllu og ef maður er ekki lífrænt ræktandi kartöflubóndi sem gufusýður allt og notar plastfríar bleyjur, soðnar grisjur og gefur hand pikkaðar sveskjur þá er maður sko engin súpermamma. Ég sem er ennþá daginn í dag að reyna að halda mér bara vakandi meðan strákurinn minn er vakandi (jújú eftir 1 ár eru næturnar enþá svefnlitlar jafnvel þó að ALLIR hefðu sagt mér að þetta lagist sko alveg eftir fyrstu 6 mánuðina.. allt saman lygi) voga mér að kaupa krukkumat, nota pampers bleyjur og keypta blautklúta. Ekki hef ég heldur orku í að klæða barnið mitt krúttlega upp daglega, vakna fyrr og taka til svo ég geti snappað barnið mitt hreint og fínt og allt svo fallegt í kringum okkur. Ég þakka fyrir að ég finni rúmið mitt suma daga svo ég geti legið í kóma þar til að næsta vakning verður. Ég tók þann pólinn á þetta fyrir slóvakiu að hætta að hlusta á alla hina einnig ljósmóður mína sem var alltaf gáttuð að ég væri ekki hætt að gefa pela á nóttunni (hún hefur ekki átt nógu mikinn tíma með ákveðna barninu mínu sem bara gefur mér á kjaftin ef ég reyni svoleiðis vitleysu) og afhverju ég sé ekki að lesa bækur á ÍSLENSKU var sérstaklega tekið fram þar sem æfa þarf tungumálið öll kvöld,en hann á ítalskan föður, allir þeir sem hafa svona snilldar ráð fyrir mig ætla ég að bjóða að eyða svona 2 sólahringum með Domenic mínum á meðan ég sef og sjá hvort að ráðin dugi ekki vel. 

Að vera meðfædd í hlutverk sem mamma HM? Jú eflaust hafa margir  þetta í sér og nenna alveg að spjalla um kúkableyjur og að barnið þeirra sé byrjað að segja baba en það virðist að minnsta kosti koma seint hja mér. En barnið mitt  kann svo sem vel að öskra og öskrar alveg súper hátt. Ég get verið stolt af því.