Að ferðast með 6 mánaða næstum meter!

Ég geri allt á eiturhraða,kærastinn minn var svo elskulegur og bað mìn ì byrjun febrùar svo við ákváðum að halda brúðkaupið okkar á Sardeníu 1.jùni næstkomandi. Ekkert mikið að pæla í tíma eða stað bara að klára þetta af sem fyrst. Jú bara 3 og hálfur mánuður til að plana allt brúðkaupið en hversu erfitt er það að plana smá partý?! Nr. 1 kjóllinn auðvitað sem fyrir mér var nokkuð auðvelt, svo bara hin smáatriðin eins og staður, blómadót og annað dútlerý!

Ég var búin að steingleyma að Sardenía er ekkert mikið netvænt og hafa fæstir heyrt orðið google hvað þá að vera með heimasíðu það er eitthvað svo framandi í þeirra eyrum, en það gerði allt "dútlerýið" talsvert erfiðara. Að reyna að útskýra blómategundir í gegnum sìma á ítölsku reyndist bara vera einu númeri of flókið fyrir mig þar sem ég vissi ekki einu sinni heitin á þeim á íslensku. Skyndiákvörðun var tekin að skella sèr til Sardeníu og skoða blessuðu blómin,andlit við blóm "face to face". Kærastinn svo mikill ítali stundum byrjaði með ferðalista nokkrum vikum fyrir brottför og var hann allur stressaður að fljúga með "litla" 6 mánaða gamlan "allt of stóra" (lesist 10kg) strákinn okkar sem èg bara botnaði ekkert ì. Ég var mjög chilluð þar sem við máttum vera með kerruna hans alveg að hliðinu, svo væri hún bara tekin af starfsfólkinu svo ég botnaði all ekkert í þessu stressi. Ég játa mig sigraða því: Bugun!

Ferðin byrjar svona: Strákurinn er vakinn klukkan 4 um nótt og hann svona frekar pirraður við þessa svefnröskun svo hann ákvað bara að pirra foreldra sína og vera bara ALVAKANDI. 

Komum á flugvöllin og allt gekk eins og í sögu, check in gekk vel, vorum tímaleg svo náðum morgunmat og allt eins og blómið eina með kerruna alveg að hliðinu en engin varaði mig við þar!! Fugferðin til London var jú mjög svefnlaus annað en strákurinn tók heilar 20 min. lúr og þar sem hann er rétt tæpur metri gaf hann ekki foreldrunum neitt of mikið pláss í sætunum svo á milliþess að vera kramin í sætunum vorum við á röltinu með 10kg böndulinn okkar. 

Svo byrjaði stemmingin, flugfreyjan kom til mín og sagði Brosandi (he*** kvikyndið) að kerran biði bara við bandið þar sem töskurnar okkar voru, jújú takk fyrir þær fréttir sagði ég enda vissi ég ekki betur en að taka þeim fréttm góðlátlega. Við tók í London svona 2 km langur gangur og þar með 2 stigar, með 10 kg barn framan á mér og handfarangurstösku í eftirdragi. Ég orðin vel sveitt með smá gubb framan á mér þar sem hann tók smá gubbusession á leiðinni enda frekar langt hoss á svona löngu labbi. Þá blasti við svona kílómetra löng röð í passa tékk, mér var hugsað til flugfreyjunnar og gaf henni á kjaftinn í huganum á þessum tímapunkti. Um 25 minutum síðar og barnið mitt orðinn vel æst og byrjaður að hjóla eins og geðsjúklingur með löppunum tók við önnur ganga um kílómeter og þar blasti svo loksins við blessaða kerran sem ég hefði bara betur skilið eftir heima. 

Í London var svo 7 tíma bið og hann Domenic minn í fullu fjöri ennþá, og á öðrum tímanum þar var hann búinn með alla mjólkina. Þá hófst leitin að mjólk handa barninu sem var alveg orðinn súper pirraður og mátti ég ekki einu sinni líta á hann án þess að hann kvæsti. Fundum svo jú loksins mjólk, hann svona aðeins sáttari en ekkert á því að sofa né ekkert á því að vilja vera í blessuðu kerrunni enda orðin svo góður vanur að hann var bara sáttur með að láta halda á sér og hossast um allt! Næsta flug sem við áttum var með easyjet og fer ég ekki nánar útí hvað plássið var lítið með hann í fangi þar sem flugvélin var full. Strákurinn auðvitað ekkert búinn að sofa nema þessar 20 min á 9 klukkutimum, hann var með vel víruð augu og stjarfur af þreytu en alveg neitaði að sofa meira segja á tímapunkti er ég nokkuð viss að hann hafi hætt að blikka augunum. Eftir 11 tíma ferðalag lentum við á Sardeníu, ég og kærastinn minn ennþá saman sem kom mér kanski mest á óvart. Ég var á þessum tímapunkti hætt að finna fyrir höndunum á mér og kærastinn keðjureykjandi með titrandi hendur af þreytu fyrir utan flugvöllinn á Sardeníu.

En þetta tókst! Krakkinn sofnaði svo í bílnum á leiðinni á hótelið og svaf næstu 12 tímana, ég fékk mér rauðvín til að gleyma fyrripart dags og kærastinn varð eftir úti að klára sígarettupakkan sinn.

Að ferðast með stæl með einn 6 mánaða er vissulega erfitt!

Þreytta mamman.